ساخت اضافه طبقه با سازه سبک LSF بر روی یک ساختمان قدیمی در هر کجایی که شما بخواهید بدون نیاز به تخریب و در عرض چند روز توسط شرکت پناه گستران طاها امکان پذیر است.
یکی از بهترین الگوهای ساختمانی برای بنای جدید، بدون اشغال اراضی محیط زیست برای بنا و هزینه های توسعه ی زیرساختی و خدمات شهری، افزایش طبقه بر روی ساختمان های موجود می باشد. برای این منظور روش های ساختمانی محدودی را می توان به کار بست که هرکدام دارای مسایل مخصوص به خود هستند. روش هایی مانند الوارهای چوبی، پروفیل های بسته مانند قوطی ها، اسکلت فلزی و سازه LSF را برای توسعه ی طبقات ساختمان های موجود می توان به کار گرفت. اما می‌توان گفت سیستم ساختمانی LSF مطلوب ترین روش افزایش طبقه بر روی ساختمان های موجود می باشد.
سازه LSF به دلیل مزیت های خاص سازه ای خود مانند وزن بسیار کم بار مرده نسبت به تمام روش های ساختمانی دیگر، روش های اتصال مطمئن تر، عملکرد سازه ای بسیار کارآمدتر در برابر نیروهای جانبی، عملیات ساختمانی کمتر و فقدان نخاله های ساختمانی و پرت مصالح و زباله های آلاینده‌ی محیط، مطلوب ترین گزینه برای توسعه ی طبقات بنا بر روی ساختمان های موجود می باشد. با این روش می توان نسبت به استحکام بنای ساختمان موجود، امکان سنجی توسعه ی طبقات نموده و طبقات را حداقل به میزان یک طبقه افزایش داد و در صورتی که استحکام بنای ساختمان موجود و سازه‌ی آن ظرفیت باربری بیشتری را داشته باشد می توان طبقات بیشتری را بر روی آن احداث نمود.
از نظر ماهیت سازه ای ساختمان های موجود نیز بر روی انواع ساختمان های سازه ای بتنی، فلزی و مصالح بنایی قابل اجرا بوده و با تمهیداتی که برای اتصال ساختمان های سبک فولادی LSF برای هرکدام از این ساختمان ها در نظر گرفته شده است، جزییاتی اجرایی ویژه ی هر یک به طور مجزا طراحی شده و ساختمانی به طور امن احداث می گردد.
روش اتصال طبقه سازه LSF به ساختمان موجود
با وجود مزایای بسیار زیاد توسعه‌ی بنا با سیستم قاب سبک فولادی، در صورت بی توجهی به اتصال دو ساختمان موجود و ساختمان قاب سبک فلزی، مزایای آن بی اثر شده و به ساختمانی خطرآفرین تبدیل می گردد. اتصال دیوارهای LSF به ساختمان موجود، حساس ترین مرحله ی طراحی و اجرای اضافه طبقات بر روی ساختمان های موجود می باشد. به طوری که اگر این مرحله با دقت و حساسیت انجام نگیرد، هم موجب آسیب رسانی به بنای موجود و هم توسعه‌ی ناامن و خطر آفرین بر روی ساختمان موجود می گردد. چنانچه این قسمت از پروژه به درستی انجام نگیرد، تمام دقت محاسباتی و اجرایی مراحل بعدی بی اثر شده و ساختمانی ناامن ایجاد می گردد. بنابراین برای اتصال سازه LSF به ساختمان موجود باید الزامات سازه ای رعایت شوند.
- طراحی و اجرای دیوارهای سازه LSF باید بر مبنای پلان تیرها و بر روی تیرهای ساختمان اصلی قرار گیرند. دیوارهای سازه LSF نباید بر روی سطح بام(دیافراگم) نصب شوند.
- نصب دیوارهای LSF بر روی تیرهای بتنی با بولت های چسب شیمیایی انجام گیرد و از نصب با بولت های باز شونده (اکسپنشن بولت) خودداری شود. برای این منظور باید اطمینان قبلی از تأثیر برشی و کششی بولت ها بر تیر و تأمین مقاومت تیرها و تنش تسلیم مقطع تیر، و همچنین رعایت سوراخ کاری تیرها وعدم آسیب رسانی به مقاطع تیرها با دقت به آن پرداخت.
- نصب دیوارهای LSF بر روی تیرهای فلزی به دو روش امکان پذیر می باشد.
- در روش نخست، اتصال دیوارهای LSF تیر فلزی می بایست از طریق طراحی و اجرای «بولت اسکوپ لاین فوتینگ» انجام گیرد. در این روش، بولت اسکوپ لاین با کانکتورهایی به جهت ایجاد اتصال مطمئن سازه ای بستر نصب سازه LSF و همچنین تأمین عملکرد برشی به عنوان برشگیر به تیرهای فلزی اتصال می یابند.
- در روش دوم می توان به وسیله ی استادهای اتصال و برشگیرهای موجود که در اتصال دال های بتنی دک های فلزی مورد استفاده قرار می گیرند، با اتصال از کف رانر دیوارهای LSF به طور مستقیم دیوار LSF را به تیر فلزی متصل نمود.
- نصب دیوارهای LSF بر روی دال های بتنی باید پس از بررسی نیروی کششی و برشی ایجاد شده توسط سازه LSF و توان پاسخدهی مطلوب دال های بتنی، با طراحی و اجرای «بولت اسکوپ لاین» انجام گیرد.
